Gayle Forman – 'Zostaw mnie' Recenzja

Czytając opis książki Gayle Forman – Zostaw mnie, od razu wiedziałam, iż będzie to literatura typowo kobieca w dosyć luźnym stylu, zawierająca trochę romansu, trochę rodzinnych dramatów, a trochę wzruszenia - zwykle w opowieściach tego typu tak bywa. Przyznać muszę, że z tą autorką spotykam się po raz pierwszy, mimo, iż słyszałam wiele opinii o innej książce, którą napisała - Wróć, jeśli pamiętasz, która otrzymała tytuł Książki Roku 2015. Forman pisze głównie dla młodzieży oraz kobiet (Zostanę przy tobie, Jeśli zostanę).

Jej najnowsza opowieść rozpoczyna się w chwili, kiedy główna bohaterka, Maribeth, przechodzi zawał. Ma czterdzieści cztery lata, jest dziennikarką miesięcznika plotkarskiego. Razem z mężem i dwójką dzieci tworzy zwyczajną nowojorską rodzinę. Jako zabiegana, wiecznie postępująca według listy perfekcjonistka, nie od razu zauważa, że ból w klatce piersiowej i lewej ręce to symptomy nadchodzącego zawału. Zrzuca to na karb niestrawności i dopiero następnego dnia wieczorem ląduje w szpitalu, gdzie zostaje poddana operacji na otwartym sercu. Kiedy kilka dni później, obolała, z bliznami, wraca do domu, zauważa, jak wiele rzeczy ma na głowie i postanawia zmienić swoje życie. Wyjeżdża więc do Pittsburgha, aby odszukać swoją biologiczną matkę, przy okazji wplątując się w emocjonalną relację ze swoim nowym kardiologiem.

Opowieść tę, mimo mnogości wątków, czyta się szybko i płynnie, nie tylko dzięki krótkim rozdziałom, ale również dlatego, iż jest to typowy "odmóżdżacz". Z pozoru poważne sprawy jak stres i natłok obowiązków, poważna choroba nieadekwatna do wieku oraz szukanie biologicznej matki przedstawione są w sposób płytki i nijaki, co nie pozwala czytelnikowi się zainspirować. Sytuacją sprzyjającą dla czytelnika jest więc fakt, że akcja toczy się szybko, chociaż nie dynamicznie, dzięki czemu wszechobecne retrospekcje i przemyślenia nie powodują natychmiastowego (lecz późniejsze) ziewania. Przemiana Maribeth (jej swoiste dojrzewanie) jest lekka, lecz w żaden sposób nie ekscytująca. Miła dla oka, lecz nie wzbudza zachwytu. Nie zaskakuje również fakt, iż opowieść kończy się happy endem. Na uwagę czytelnika zasługuje jednak kwestia niedopowiedzenia wątku adopcyjnego. Nadaje on drugiej części opowieści pozytywną aurę tajemniczości.

Zamiarem Forman, jak każdego autora, było to, aby powieść wywarła na czytelniku wrażenie, głębsze uczucia. Niestety, muszę przyznać, że czuję zawód. Zostaw mnie to typowa opowiastka dla kobiet, która spłaszcza nieco obraz pracującej, przygniecionej nawałem obowiązków matki. Mimo niezbyt wielkiej finezji zawartej w literaturze tego typu, od książek oczekuję czegoś więcej. Raczej nie sięgnę po inną pozycję tej autorki.

ZA EGZEMPLARZ DO RECENZJI DZIĘKUJEMY:

  CHCESZ WIĘCEJ RECENZJI NAJNOWSZYCH KSIĄŻEK? POLUB TĘ STRONĘ: